Interview met Simon van Driel

Vandaag hebben wij een interview met Simon van Driel, van Satori-Do. Simon, zou je iets over jezelf willen vertellen?

Ik ben Simon van Driel, en ik ben de eigenaar van Satori-Do en ik ga er vandaag iets meer over vertellen. Ik kom uit Rotterdam, oorspronkelijk geboren in Hoeksche Waard, maar mijn onderneming en de trainingen die ik geef dat doe ik over een grotere regio: Dordrecht, Den Haag, ben er voor ook een keer in Eindhoven geweest. Dus eigenlijk overal en nergens, ik noem mezelf wel eens gekscherend een rondreizende artiest. Ik ben inmiddels alweer 10 jaar bezig met Satori-Do. Dat doe ik vanuit de passie voor de sporten. Ik heb voorheen ook wel gewerkt als ICT'er, dat is een heel ander vak.

Waarom ben je ooit Satori-Do begonnen?

Ik merkte dat alleen ICT, waar ik best wel goed in was, niet voldoende was. Ik moest de hele tijd tegen een computer praten en ik merkte dat ik er veel meer aan had om met mensen bezig te zijn en ook met mijn passie voor Japanse krijgskunsten, dat ik daar veel meer energie uit haalde. Dat ik van mensen hele fijne reacties kreeg als ik mensen les gaf en dat kwam bij elkaar, zo ik dacht hier wil ik iets mee doen. Ik ga mijn onderneming starten en later kwam ik er ook achter dat mijn IT kennis en manier van denken als ICT'er soms overeen kwam als mijn manier van denken als ondernemer, maar ook als trainer.

Wat doe je precies bij Satori-Do?

Ik geef allemaal verschillende trainingen voor verschillende doelgroepen. Ik noem mezelf dan ook wel professionele trainer. Niet alleen een trainer in de sportschool waar ik, ook als jiu jitsu leraar bij de Judo Bond Nederland, werk, maar ik geef allemaal trainingen en ook één op één coaching, dan kan je iets meer aandacht besteden over wat er met iemand speelt. In groepstrainingen werken we dan vooral vanuit sport; Tai Chi, Aikido en Kobudo, en dat bij elkaar maakt Satori-Do. Dat is niet alleen mijn bedrijfsnaam, het is ook het principe waarmee ik werk.

Zou je de sporten kunnen uitleggen voor de mensen die niet precies weten wat ze zijn?

Het is een heel breed pakket, maar ze zijn allemaal met elkaar verwikkeld. Bij Tai Chi gaat het over ontspanning door in te spannen. Vanuit hele soepele bewegingen die gekoppeld zijn aan ademhaling werk je vooral aan je eigen lichaam en merkt dat je, wanneer je bezig bent, dat je vanuit je hoofd langzaam weer terugkomt in je lichaam. Dat je wat meer voelt na bijvoorbeeld een hele dag bezig zijn geweest. Dat je bijvoorbeeld je voeten ineens een stuk beter voelt, de rest van de dag ben je daar helemaal niet bewust van. Dus een bewustwording van het lichaam.

Aikido is meer buiten jou, het heeft meer te maken met communicatie te maken. Bijvoorbeeld in de vorm dat iemand jou aanvalt, zoals vroeger in de krijgskunst of misschien ook in de realiteit van nu, je dan leert je vrijheid te handhaven, jezelf leert te verdedigen en de ander kan stoppen met de aanval die zij doen. Dat sluit ook heel goed aan bij vormen van communicatie zoals lichaamstaal. Dit doe ik veel op het onderwijs van kleine kleuters tot studenten die aan het afstuderen zijn op hogescholen. Daarbij doen we ook veel feedback oefeningen waarbij je kan ervaren hoe het is om boos te zijn en om weer rustig te worden en op een andere manier meer in je kracht komen te staan.

Bij Kobudo werken we met wapens, het is wapentraining origineel, het is meer een metafoor voor je gereedschappen en handvatten die we hebben en leren gebruik te maken van sociale media. Dat is dan het middel en dan leren om te gaan met dat als gereedschap.

En dat zijn dan traditionele Japanse wapens die dan gebruikt worden om moderne middelen aan te leren?

Ja, precies. Dus dat is een metafoor. Bijvoorbeeld we gebruiken een lange stok, dat heet een bo staf, en dan merk je dat je iets kan doen met de bovenkant van de stok als je je armen op een bepaalde manier beweegt, maar dat je ook weer je lichaam kan inzetten, wat je meer traint in Tai Chi, en dat je vanuit je centrum werkt, wat je meer leert vanuit Aikido, maar dat je ook beseft ik kan de achterkant van de stok ook gebruiken, want die is zo lang (meestal 1.80 m) de achterkant kan je ook gebruiken. Dus je leert dingen op een andere manier toepassen dan dat je gewend bent.

Hoe ben je er op gekomen om sportlessen neer te zetten als meer dan alleen een sportles? Je praat over zelfvertrouwen en communicatiemiddelen aanleren. Hoe heb je dat ooit bedacht?

Ik merkte, ook in mijn werk als ict'er, dat ik op een andere manier met mensen praatte. Ik werd wel eens naar de directeur gestuurd en dat was dan vaak de druk wat hoger om daar dan zo snel mogelijk wat op te lossen. Ik merkte dat vanuit mijn ervaring met budosporten (waar Tai Chi, Kobudo en Aikido onder vallen) dat ik meer zelfvertrouwen opbouwde. Dat is iets wat meerdere mensen ook weten, dat vechtsporten als Judo en Karate zorgen voor meer zelfvertrouwen en wat ook een onderdeel van Satori-Do is. En ik merkte dus dat ik op een andere manier met mensen bezig was. Dat was dus de ene kant, de feedback die ik kreeg, maar ik merkte ook zelf dat ik werken vanuit mijn passie, dat dat heel erg aansloot op wat ik kon brengen en dat ik daar verbanden in zag met mezelf. Hoe ik daar in kon staan en interactie met anderen en de middelen die we willen hebben. Dit kwam bij elkaar in mijn eigen zoektocht over hoe ik in het leven wil staan. Vooral vind ik vrijheid belangrijk. Ik wil de vrijheid hebben om volledig mezelf te kunnen zijn en dit ben ik gaan onderzoeken. Dit ben ik later gaan uitdiepen en daar zijn 6 principes of waarden naar boven gekomen en dit zijn:

• Sensitiviteit; gevoel en gevoel voor passie.

• Aandacht; aandacht geven aan het gene wat je echt wil.

• Trots; trots zijn op jezelf en ook het stukje zelfvertrouwen.

• Openheid; open zijn in communicatie en ook in authentiek zijn naar jezelf.

• Richting geven; weten waar je naartoe wilt

• Inspiratie; Ik werd door de budosporten en ook mijn leraren heel erg geïnspireerd en ik merkte dat ik ook anderen hiermee kon inspireren.

Dan kom je uit op Satori, maar wat betekend Do?

Do betekend: de weg naar. De stapjes die je moet nemen om ergens te komen. Sommigen mensen zeggen ook het Engelse do, als in doen, en dat klopt ergens ook wel. Het gaat ook om doen en niet alleen over eenzijdig praten. Zoals we nu doen is er interactie, jij stelt vragen en ik antwoord, er is een gesprek. Dat is ook heel erg belangrijk in mijn trainingen en coaching.

Dus de weg naar Satori, vind ik heel mooi. Wij als Project NIKS zijn heel erg bezig met stress en hoe je stress kan verminderen. Hoe kan het beoefenen van de budosporten, of specifieker Tai Chi, Aikido & Kobudo, iemand helpen in het dagelijks leven stress te verminderen?

Ik denk dat wij daar elkaar heel erg in vonden. De manier van werken bij Satori-Do levert bijvoorbeeld heel veel ontspanning. Waar jullie bijvoorbeeld ook voorstaan is hoe gaan wij in deze crisissituatie, COVID-19, om met misschien wel de angsten die we hebben of de stress en spanning die dit oplevert. Bij Satori-Do is de Tai Chi hetgeen dat werkt aan de ontspanning. Ik zeg wel vaak als ik training geef aan kinderen: "Dit is voor de ouderen mensen die echt moeten ontstressen". Die soepele beweging en ademhaling is echt goed om te ontspannen. Aikido is echt waar ik de connectie zag met Project NIKS aangezien het gaat over wat we nog wel kunnen. Waar kunnen we door elkaar te inspireren, dat stukje passie genereren en aandacht geven, in interactie nog dingen doen met elkaar. Zoals we bijvoorbeeld nu doen in dit interview. Kobudo is dan meer het element van we hebben allemaal middelen, we hebben sociale media en we kunnen bijvoorbeeld video's opnemen. Zo hebben we laatst ook op Facebook een Tai Chi les gehad in de video party en dat we dan met zijn allen lekker bewegen en bezig zijn.

Dus als ik het goed begrijp kunnen we in de huidige situatie van de wereld en zelf quarantaine, Tai Chi goed gebruiken om tot rust te komen en een deel van de stress en onrust los te laten, Aikido kunnen gebruiken om meer contact te vinden met elkaar en de interactie aan te gaan, en Kobudo om zich meer bewust te worden van de middelen die ze tot hun beschikking hebben en nog kunnen gebruiken in deze bijzondere situatie?

Ja, precies. Ik word heel erg geïnspireerd door wat mensen nu gaan ondernemen. Zoals ook project NIKS, daar raak ik echt door geïnspireerd en daarin zie ik ook wat kobudo en mijn leraar vroeger met mij deed. Met een WOW-gevoel kwam ik daar altijd van terug, de middelen die hij had die droeg hij over.

Als de quarantaine over, wat hopelijk snel is, en de wereld gaat weer terug naar normaal. Hoe zouden mensen dan de tai chi, de aikido en de kobudo kunnen gebruiken?

Vooral de Tai Chi, het sporten en bewegen an sich is gewoon goed voor je gestel en ik denk dat het altijd goed is om te blijven doen. Juist het werken met Aikido en de communicatie verbeteren, ook bijvoorbeeld op je werk of je studie, dat je dan heel duidelijk weet: wat zijn mijn waardes? We trainen heel erg op innerlijke kracht, ook op de één op één trainingen en tijdens de coaching die ik doe. Dat is van alle tijd. Mensen hebben misschien een idee om te gaan ondernemen in welke vorm dan ook en hoe pak ik dat aan, en met de Aikido principes en de feedback oefeningen kunnen we, als we wel weer samen mogen komen, fysiek ook trainen. Daar ervaar je hoe je bedenkt over wat je wil en je fantasie wordt werkelijkheid. Met Kobudo haal je je inspiratie uit en kan je meer inzetten als tools, maar ook als bedrijfstrainingen en teambuilding. Wanneer heb je nou ooit zo'n stok in je handen gehad? Het is heel gaaf en ook iets dat weer kan als we weer samen mogen komen. Dus er zijn allerlei mogelijkheden die Satori-do geeft voor nu, maar ook voor later.

Wat is voor jou Satori-do en training geven echt een memorabel moment geweest?

Waar ik vaak mee begin in een coachingssessie of een bedrijfstraining is het Aikido principe: 'Wat aandacht krijgt dat groeit' en 'je lichaam volgt je aandacht'. Het zijn twee principes waarin je gewaar wordt dat wanneer je minder kracht zet je sterker bent, omdat je gefocust bent op wat jij wilt wilt en niet de ander. Het is een oefening die ik al meerdere jaren heb mogen ervaring en nu nog steeds vind ik het heel erg bijzonder dat hoe minder je doet hoe meer effect het heeft. En als ik dat nog steeds doe met mensen dan vind ik dat echt geweldig dat mensen ineens iets ontdekken waar ze nog nooit eerder over na hebben gedacht. We vragen ons niet af waarom, wanneer een kind je vinger vast pakt het ze moeilijk is om je te laten loslaten. Die kinderen hebben niet gefitnest, ze hebben niet de kracht met zich mee, maar het heeft met aandacht te maken. We hebben dit al van jongs af aan en met Aikido zetten we het op een manier in dat je er nu ook gebruik van kan maken.

Het is eigenlijk dus een soort kennis die je als baby eigenlijk al wist, maar vergeten bent en nu weer terug krijgt.

En zo zijn er nog veel meer. Vaak zijn we van veel dingen onbewust. We hebben het wel, maar weten het niet meer. Alles wat ik doe komt terug op mensen bewust maken dat het ook op een andere manier kan. "Ik wist niet dat ik dit ook in me had"

Wij met Project NIKS hebben een NIKS mentaliteit opgesteld, die gaat er van uit van "hé er is veel stress in de wereld, maar eigenlijk helpt het niet om in die stress te blijven hangen. Het is beter om zaken los te laten en terug te keren naar je eigen kern." En dat herken ik heel erg in wat je zegt. Terug naar jezelf en daarin ook de communicatie met jezelf. Is dat ook een onderdeel van Aikido, communicatie met jezelf?

Dit noemen wij dus Aikido in het dagelijks leven. We weten het alleen niet. We denken bij Aikido aan vechten, vallen en rollen, maar weten eigenlijk niet de principes. Mijn leraar deed ook wel eens bij examen: dat wat je nu op de judomat hebt gedaan is een deel van het examen de rest is in het dagelijks leven. In mijn geval was dat, dat mijn ondernemerschap steeds meer een vorm kreeg.

Het is mooi, dat het niet alleen in de sportschool zelf is, maar dat je het ook met je mee naar buiten kan dragen.

Ja, er zijn veel ouders die door hebben dat als ze hun kind op judo sturen, hoewel daar ook wel wat dualiteit wordt getraind dus ik zou zeggen stuur je kind naar Aikido, maar dat ze dan veel meer zelfvertrouwen krijgen en daar hebben ze ook wat aan op school dat ze beter kunnen leren en minder gepest worden en meer zichzelf durven zijn.

Zelf merk ik nu dat mijn kracht zit ook in het uitleggen, zoals ik vandaag mag doen, en laatst hebben we de Tai Chi filmpjes gemaakt. Dat had ik voorheen niet nodig, maar nu zitten we in quarantaine thuis en geef het de mogelijkheid om toch de filmpjes te maken. Op Youtube zijn nu meer filmpjes, met Facebook dat we nu de videoparty doen dat was hiervoor niet gebeurd. Dat had ik 5 jaar geleden niet durven doen, niet weten hoe. Ik had de kennis van de sport niet om kunnen zetten in iets waar we er ook iets aan hebben online.

De quarantaine neemt veel van ons af, maar het biedt ook mogelijkheden aan. Sommigen waarvan mensen niet eens wisten dat ze bestonden.

Ik denk dat mensen die aan het lezen zijn daar zelf ook wel voorbeelden van hebben of mensen die wel ideeën hebben, maar denken 'hoe dan?' ik zou ook wel wat willen doen. Ik denk dat het deels gebaseerd is op de ervaringen die je hebt gehad, en als je die ervaringen niet heb is het een kwestie van die ervaringen creëren. Dan kan ik me voorstellen dat mensen daar best wel moeite mee hebben of elementen zien waar ze moeite mee hebben, en in dat geval is coaching iets dat nu nog steeds kan en wat later ook een goede vorm om te kijken hoe kan ik anderen nu of later nou helpen.

Dat stukje dagelijks leven Aikido dat kan nog wel overgebracht worden via een coaching sessie, maar de fysieke aikido sportles niet.

Dat is waar. Tai Chi kunnen nog wel doen, want dat doe je alleen. Kobudo zou ook kunnen, maar dan heb je wel een stok nodig en dat is misschien niet heel veilig voor je lampen en kasten en je omgeving.

Persoonlijk zou ik het heel grappig vinden als we nu allemaal foto's krijgen van mensen die met een bezem Kobudo zijn gaan uitproberen.

Super cool. Ik ga zowiezo een kata, een serie oefeningen, opnemen, maar dan zonder wapen. dan zou je alleen en stok in je handen moeten nemen. Het gaat dus wel komen, maar dan zonder stok, maar met bezemstelen zou je prima in een tuin uit te voeten.

Heb je misschien nog een specifieke boodschap voor de lezers?

Ik zou willen vragen om na dit te lezen te kijken welk stukje je echt aansprak en dacht dit trekt mijn aandacht. en dat je dan denkt hé daar zou ik iets mee willen, dat je dan ook gaat denken wat heb ik daar voor nodig? Mijn boodschap zou zijn wat maakt dat je iets anders doet dan wat je eerst deed, want dat levert altijd een meerwaarde op. Zoek altijd voor de meerwaarde. Mocht je daar hulp bij nodig hebben, dan ben ik daar altijd toebereid. Ook nu met het niks project, we zijn nu veel online maak daar gebruik van.

Simon heel leuk dat je met ons wilde praten en dankjewel voor je tijd!

Deze week ik is er ook nog een Tai Chi les van Simon op onze Facebook community pagina. Wees daar ook vooral bij het is ontzettend gaaf!

Mocht je contact willen leggen met Simon dan kan dat via zijn website: www.simonvandriel.com.